Wybierając się w odwiedziny do Gdańska, warto wykorzystać atrakcyjne położenie apartamentów w pobliżu ulicy Mariackiej. Ta część miasta od lat zachwyca odwiedzających swoim niepowtarzalnym stylem i klimatem.
Wzdłuż Mariackiej znajduje się wiele niezwykłych zabytków oraz miejsc idealnie nadających się do ciekawego spędzania czasu oraz spotkań z ludźmi.
Historia ulicy Mariackiej sięga co najmniej 1350 roku, kiedy to jej nazwa pojawia się po raz pierwszy w księgach gruntowych. Dokumenty z tamtego okresu wspominają "platea dominae Mariae" lub "platea dominae nostrae". Już wtedy nazwa ulicy w oczywisty sposób nawiązywała do świątyni Mariackiej, która stanowi zakończenie ulicy od strony zachodniej. Jako ciekawostkę warto dodać, że w późniejszych wiekach funkcjonowała także niemiecka nazwa "Frauengasse strasse", tłumaczona na polski jako „ulica Panieńska”.
W połowie XVI wieku wybudowano Bramę Mariacką, dzięki której ulica Mariacka uległa wydłużeniu, rozciągając się od rzeki Motławy aż do Bazyliki Mariackiej. Zgodnie z materiałami archiwalnymi, brama została po pierwszy raz wspomniana w roku 1484. Jako brama wodna pełniła bardzo ważną funkcję. Umożliwiała rozliczanie przybyszów z cła oraz zarządzanie transportem morskim. Bramę Mariacką przyozdobiono granitowymi płytami, które zawierały herby Polski, Gdańska oraz Prus Królewskich. Wielokulturowość Gdańska zawsze była jego atutem, przynosząc miastu bogactwo oraz prestiż.
Przeprowadzone wykopaliska w pobliżu Bramy Mariackiej potwierdziły, że jeszcze w średniowieczu w okolicy znajdowały się zakłady szewskie oraz ławy miejskie, tzw. jatki. Pod koniec XVI wieku niderlandzki architekt Antoni van Obberghen wybudował obok bramy Dom Przyrodników. Ta wspaniała i wysoka budowla, stanowi dowód kunsztu mieszkańców renesansowego Gdańska. Jego pierwszym właścicielem był Jan Köpe. Budowla zawierała wieżyczkę obserwacyjną, z której kupcy mogli obserwować przybijające do gdańskich portów statki. Początkowo brama pełniła funkcję mieszkalnej kamienicy oraz spichlerza. Z czasem została przebudowana i zamieniona w siedzibę Towarzystwa Przyrodniczego. Na szczycie wieżyczki wybudowano w 1866 roku obserwatorium astronomiczne.
Od wieków ulica Mariacka była miejscem spotkań zakochanych. Na całej jej długości kwitło bogate życie towarzyskie i artystyczne. Dowodem na to są liczne przedproża, które można znaleźć przed wieloma kamienicami. O historii i przeznaczeniu części budynków można dowiedzieć się tylko dzięki przedprożom. Niektóre kamienice nie przetrwały II wojny światowej. Tak jest np. z pałacykiem, w którym gościł Napoleon Bonaparte.
Ulica Mariacka ucierpiała podczas II wojny światowej. Jednak dzięki ogromnemu wysiłkowi konserwatorów, władz i mieszkańców miasta, udało się przywrócić jej dawny blask. Ponownie stała się ona miejscem spotkań, licznych spacerów oraz doznań estetycznych i artystycznych.
Bazylika Mariacka jest budynkiem wyjątkowym nie tylko na skalę Polską, ale także światową. Jest to trzecia pod względem objętości budowla z cegły na świecie. Jest to także największa budowla o przeznaczeniu sakralnym w Polsce. Wybudowanie bazyliki odbyło się w latach 1343 – 1502 i trwało 159 lat. Architektonicznie świątynia wpisuje się w prąd gotyku ceglanego, charakterystycznego dla obszaru Morza Bałtyckiego. Wskutek reformacji, kościół po 1572 roku był wykorzystywany przez luteran. Aczkolwiek początkowo dalej na czele Bazyliki Mariackiej stał wyznaczany przez króla Polski katolicki proboszcz. W XVII wieku dobudowana do bazyliki kaplicę królewską, która służyła katolikom do odprawiania mszy. Luteranie zmienili dawny wystrój kościoła, bieląc ściany i stawiając na bardziej minimalistyczny wygląd. Jednak gdańscy patrycjusze, którzy sprawowali zarząd nad kościołem wyposażyli go w liczne dzieła sztuki, obrazy i rzeźby. Miały one wyrażać potęgę bogatego Gdańska. XIX wiek przyniósł dalsze prace, które miały służyć wzmocnieniu konstrukcji budowli, ze szczególnym naciskiem na wieże. W bazylice stanął także pomnik Marcina Lutra, który przetrwał wojnę, jednak został zabrany z bazyliki po roku 1946.
II Wojna światowa przyniosła duże zniszczenia, jednak bazylika przetrwała. Największe straty dotyczyły stropu Bazyliki Mariackiej. Niestety, stopieniu uległ ważący 5 ton dzwon, który pochodził z roku 1543 roku. Wiele osób uważa za symboliczny fakt, że w czasie działań wojennych nie ucierpiał znajdujący się na szczycie bazyliki krzyż, który górował nad całą ulicą Mariacką . Uznano to za dobry znak oraz oznakę opieki patronki bazyliki. Odbudowa dachu pochłonęła 200 tysięcy dachówek. 20 listopada 1965 papież Paweł VI podniósł godność świątyni do Bazyliki Mniejszej. Z kolei w roku 1986 bazylika stała się konkatedrą diecezji gdańskiej, a w roku 1992 stała się siedziba metropolii gdańskiej.
Do dziś w pobliżu Konkatedralnej Bazyliki Mariackiej oraz wzdłuż ulicy Mariackiej można spotkać licznych turystów oraz spacerujących nieopodal Gdańszczan. Okoliczne tereny upodobali sobie także studenci gdańskich uczelni.